نظریهای جدید برای تشکیل سیاهچالهها مطرح شد
تاریخ انتشار: ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۶۹۳۰۹
فیزیکدانان در مقالهای جدید بیان کردند که گروه بزرگی از سیاهچالههای کوچک میتوانستند کیهان جوان را با ذرات و تشعشعات پر کنند و مهبانگ خود را با نیروی سیاهچاله ایجاد کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، در حال حاضر، تنها یک راه تایید شده برای ایجاد سیاهچالهها وجود دارد. این فرآیند با یک ستاره عظیم آغاز میشود که به پایان عمر خود میرسد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ستاره شناسان بر این باورند که همهی سیاهچالههای جهان اینگونه شکل گرفتهاند. اما ممکن است راه دیگری نیز وجود داشته باشد. جهان اولیه پر هرج و مرج و پرانرژی بود و پس از مهبانگ که باعث ایجاد پدیده انبساط باورنکردنی شد که جهان ما را در کمتر از یک ثانیه تا اندازههای فوقالعادهای گسترش داد.
زمانی که این انبساط به پایان رسید، فضا-زمان با انرژیهای فروخوردهی آزاد شده شروع به تکان خوردن و ارتعاش کرد.
جهان ممکن است آنقدر خشن شده باشد که بخشهای تصادفی فضا-زمان به طور خود به خود به آستانههای بحرانی در چگالی و اندازه رسیده باشند و در نتیجه باعث تشکیل سیاهچالههای «اولیهای» شده باشند که جهان را پر کردهاند.
اخترشناسان دههها را صرف شکار این سیاهچالههای اولیه کردهاند، سیاهچالههایی که در ابتدا توسط استیون هاوکینگ وجود آنها مطرح شد. مشاهدات بیشماری نافرجام بود، زیرا هر سیاهچالهای که از حدود یک میلیارد گرم یعنی حدود جرم یک کوه معمولی روی زمین بزرگتر باشد میتوانست بر تکامل بعدی کیهان تاثیر بگذارد و مشاهدات را نقض کند.
اما بسیاری از محققان به سیاهچالههای کوچکتر توجه نکردهاند. بنابراین، گروهی از فیزیکدانان به طور مفصل بررسی کردند که این سیاهچالههای کوچکتر چگونه ممکن است رفتار کنند و چگونه میتوانیم آنها را شناسایی کنیم. یافتههای آنها در مقالهای در پایگاه داده پیش چاپ آنلاین «arXiv» منتشر شده است.
تمام سیاهچالهها عمر محدودی دارند. به لطف هاوکینگ، میدانیم که سیاهچالهها کاملا سیاه نیستند. در عوض، آنها به آرامی تشعشعات را از طریق یک فرآیند کوانتومی عجیب و غریب که در افق رویداد آنها اتفاق میافتد، آزاد میکنند. این فرآیند که به عنوان تشعشعات هاوکینگ شناخته میشود، بسیار کند است. یک سیاهچاله معمولی با جرم ستارهای هر سال تنها یک ذره تابش آزاد میکند. اما سیاهچالههای کوچکتر تابش را با سرعت بیشتری منتشر میکنند. این سیاهچالههای اولیهی کوچکتر عمر زیادی نخواهند داشت، زیرا تشعشعات هاوکینگ تنها در چند دقیقه باعث نابودی آنها میشود.
بنابراین این سیاهچالههای کوچک میتوانستند با استفاده از محدودیتهای رصدی فعلی، از دیده شدن فرار کنند، زیرا به اندازه کافی زود صحنه را ترک میکردند.
اما همانطور که محققان در مقاله خود توضیح دادند همچنان میتوانیم راههایی برای شناسایی سیاهچالههای اولیه کوچک پیدا کنیم.
مهمترین تاثیر آنها، این است که میتوانند تکامل جهان را به تاخیر بیندازند. کیهان ما همیشه در حال گسترش است. بنابراین پس از انبساط، چگالی ماده و تشعشعات به سرعت کاهش یافت، زیرا همهی آن مواد در حجمی رو به رشد رقیق شدند.
اما سیاهچالههای اولیه میتوانستند از این تکامل معمولی جلوگیری کنند. به محض شکلگیری، آنها شروع به انتشار تشعشعات هاوکینگ میکردند و جرم خود را به تشعشع تبدیل میکردند. فیزیکدانان توضیح دادند که این سیاهچالههای کوچک میتوانند به همان سرعتی که کیهان تشعشات را رقیق میکند، تشعشع ساطع کنند و در نتیجه چگالی را در چند دقیقهی اول پس از مهبانگ ثابت نگه دارند.
این سناریو جهان را در نوعی «سکون» قرار میداد و و در حالی که سیاهچالهها کار خود را انجام میدادند، تکامل عادی مبتنی بر انبساط کیهان متوقف میشد. محققان دریافتند که این امر به سیاهچالهها اجازه میدهد تا بدون نقض مشاهدات، بر جهان تاثیراتی داشته باشند. آنها متولد میشوند، در حالی که جهان در حال توقف است، کاری جالب انجام میدهند و ناپدید میشوند در حالی که باقی تاریخ کیهانی به گسترش ادامه داده است.
به عنوان مثال، تبخیر این سیاهچالههای اولیه ممکن است مسئول پر کردن جهان با ماده تاریک یا انرژی تاریک باشند. یا ممکن است فرآیند باریونزایی را آغاز کرده باشند و جهان را مجبور به داشتن مادهی بیشتر نسبت به پادماده کرده باشند و سیاهچالههای اولیه نیز میتوانستند جهان را با نشانهای منحصربفرد از امواج گرانشی، که موجهایی در فضا-زمان هستند، پر کرده باشند.
در کیهانشناسی فیزیکی، باریونزایی اصطلاحی است که به فرایند فرضی فیزیکی گفته میشود که باعث برهمزدن تقارن(تعادل) میان باریونها و پادباریونهای تولید شده در لحظات آغازین پیدایش گیتی شد. ماده باریونی که امروز پس از نابودسازی بایونی-پادباریونی به جای مانده است، گیتی را تشکیل داده است.
آشکارسازهای امواج گرانشی کنونی حساسیت لازم را برای یافتن این امواج گرانشی ندارند، اما آشکارسازهای فضایی آینده مانند آنتن فضایی تداخل سنج لیزری که قرار است در دهه آینده پرتاب شود میتوانند آنها را اندازهگیری کند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: سیاهچاله مه بانگ جهاد دانشگاهی جشنواره شيخ بهايي فرهنگستان علوم ناسا درياچه اروميه شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان دانشگاه علوم پزشکی تهران اسپیس ایکس جهاد دانشگاهی جشنواره شيخ بهايي فرهنگستان علوم ناسا سیاهچاله های اولیه سیاهچاله های کوچک چاله های اولیه سیاه چاله چاله های کوچک سیاه چاله ها ی کوچک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۶۹۳۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
راهحل نظریهپرداز توسعه دانشگاه جان هاپکینز برای تورم ایران
رضا رمضانی در خبرآنلاین نوشت: از پیشنهاد هانکه برمی آید که دولت، چون نمیتواند طلای لازم معادل افزایش حجم پول را تأمین کند، پس بر حجم پول نیفزاید. در وضعیت حاضر، اگر حکومت پول چاپ نکند، در پرداخت هزینههای خود و مصارف خواسته و نخواستهی پولی کشور دچار مشکل میشود. یعنی در وضعیت کنونی، اظهارات ضمنی هانکه هم نشدنی است.
صورت مسأله- ایران با مشکل عظیم شتاب فزاینده حجم پول روبه رو است. سیستم پولی کنونی کشور در هر ۲۴ ساعت در حدود ۶ همت (هزار میلیارد تومان) بر حجم پول میافزاید. برای احساس وضعیت، این افزایش حدوداً معادل میانگین ۳۰۰۰ سال دوران پهلوی (۱۳۵۷-۱۳۰۴) است. یعنی حکومت ایران در شبانروز یک میلیون برابر هر شبانروز پیش از انقلاب به اصطلاح پول چاپ میکند. در واقع این مبلغ را نمیتوان چاپ کرد، بلکه در سیستم الکترونیک پولی بر تعداد صفرهای حجم پول، افزوده میشود.
- یکی از عوامل تورم، همین افزایش حجم پول است که موجب کوچکتر شدن قدرت خرید میشود؛ افزایش فقر و فساد از پیامدهای آن است. باز هم برای درک وضعیت، ۱۰۰ هزار تومانی در ۱۳۹۰ معادل ۱۰۰ دلار بود و امروز معادل یک و نیم دلار است.
حل مسألهچند پرسش
- آیا نجات از مصیبت افزایش حجم پول کشور شدنی است؟ مسلماً شدنی است. زیرا بسیاری از کشورها که به این بلاء مبتلاء بودند، آن را چاره کردند، یعنی عملا شدنی است.
- آیا بدون تخصصها و تجربهها میتوان به رفع مشکل پرداخت؟ قطعاً بدون تخصصها و تجارب، نشدنی است.
- آیا با یک تخصص و راه حلهای یک متخصص میتوان مشکل را رفع کرد؟ به این پرسش میپردازم.
معمولا تصور میشود که چارههای مطرح شده توسط یک متخصص ولو مجرب، شدنی است. با موارد عدیده میتوان نشان داد که چارههای پیشنهادی تخصصهای منفرد، نه فقط شدنی نبوده، بلکه موجب فزونی مشکلات شده است (چرا؟ به این خواهم پرداخت). برای نمونه، چارهی پروفسور استیو هانکه (Steve Hanke) را میآورم.
استیو هانکه استاد اقتصاد در دانشگاه جان هاپکینز است. اخیراً دربارهی نجات ایران از مصیبت تورم و توسعه کشور، در مصاحبهای گفته است که در چند کشور آزموده است: با ارتباط ریال و طلا در کمتر از ۲۴ ساعت، تورم تمام میشود. معلوم است که توجه و تأکید وی بر مهار افزایش حجم پول است. آیا راه حل وی شدنی است؟
بررسی پیشنهاد هانکهفرض کنید که افزایش حجم پول کنونی به طلا مربوط شود. - هر گرم طلای ۲۴ عیار به قیمت روز ۴/۸ میلیون تومان است. در اینصورت حکومت برای همین مقدار حجم پول، در هر شبانهروز باید ۱/۲۵ تن و در سال ۴۵۰ تن طلا عرضه کند. کل ذخیره معدنی طلای کشور ۳۰۰ تن است و سالانه ۱۲ تن طلا تولید میشود، بگذریم از این که همین مقدار معادن طلای کشور عمدتا در دست بخش غیردولتی است و بهره مالکانهی آن به حکومت ناچیز است. برای عرضهی مقدار طلای لازم، چارهای جز تأمین طلا از خارج نیست.
یک میلیارد دلار معادل ۱۲/۲ تن طلا است. ایران در سال ۱۴۰۲ حدود ۳۰ میلیارد دلار درآمد نفتی داشت، معادل ۳۶۶ تن طلا. یعنی اگر همهی پول نفت را به طلا تبدیل کند، فقط ۸۰ درصد حجم پول تولیدی در شبانهروز را جبران میکند. بخش عمدهای از درآمد نفت برای رفع نیازهای پایه کشور است و دو سال پیش، فرار سرمایه از کشور به میزان ۴۰ تا ۵۰ درصد درآمد نفت گزارش شده است (گزارش بانک مرکزی). یعنی اژدهای پرشتاب افزایش حجم پول، با بلعیدن همهی پول نفت، باز هم بیشتر میطلبد. با همین بررسی کوتاه میتوان دریافت که چارهی استیو هانکه برای مهار تورم در کشور «نشدنی» است.
بیشتر میتوان اظهارات وی را کاوید. به طور ضمنی از پیشنهاد هانکه برمی آید که دولت، چون نمیتواند طلای لازم معادل افزایش حجم پول را تأمین کند، پس بر حجم پول نیفزاید. در وضعیت حاضر، اگر حکومت پول چاپ نکند، در پرداخت هزینههای خود و مصارف خواسته و نخواستهی پولی کشور دچار مشکل میشود. یعنی در وضعیت کنونی، اظهارات ضمنی هانکه هم نشدنی است.